Kuzey Afrika Seferi (1940 – 1941)
İtalya’nın savaşa girmesi, Akdeniz’deki bütün dengeleri altüst etmiş, savaşın bölgedeki görünüşünü değiştirmişti; o tarihe kadar ikinci derecede bir savaş bölgesi olan Kuzey Afrika, olağanüstü önem kazanmıştı. Mussolini’nin İngiltere’nin zararına bir Akdeniz imparatorluğu kurma amacı herkes tarafından bilinmekteydi. Mussolini, İtalyan Doğu Afrika’sından kuzey yönüne bir ordu, doğuda Mısır ve Libya üstüne de ikinci bir ordu göndermeyi tasarladı. Amacı İngilizleri Afrika’da kıskaca almak ve Akdeniz kıyılarından atmaktı.
Mussolini, ilk adımda yalnızca küçük bir garnizonun koruduğu İngiliz Somali’sini ele geçirdi (Ağustos 1940). Ne var ki, zaferi uzun ömürlü olmadı; ertesi yaz İngilizler, yitirdikleri bu toprakları geri almakla kalmayıp, İtalyanları Doğu Afrika’daki topraklarından da ettiler: böylece Süveyş kanalını güneyden gelebilecek bir saldırıya karşı da koruma altına almış oldular.
Bu arada Mussolini, Eylül 1940’ta Libya sınırına, İtalyanlardan ye Kuzey Afrikalılardan oluşan ikinci bir ordu gönderdi. Ama İngilizler buna, aralıkta gerçekleştirdikleri beklenmedik saldırıyla karşılık verdiler; sonuçta, İngiliz ordusu şubatın ilk günlerinde Libya’nın orta kesimine kadar ilerledi. Mussolini, bir kez daha Hitler’den destek istedi. Mart 1941 ‘de, General Erwin Rommel yönetimindeki Alman Afrika ordusu (Afrikakorps) Trablusgarp a ulaştı. Nisan ayı ortalarında Rommel, Tobruk dışında bütün Libya’yı ele geçirdi ve savaştaki başarılarından ötürü, “Çöl Tilkisi” diye anılmaya başlandı.
Mussolini’nin, Akdeniz’i bir İtalyan gölü haline getirme umutları suya düşmüştü. İngiltere, Akdeniz’deki denetimini, Cezayir’deki Fransız filosunun (Fransa’nın çöküşünden sonra, “Özgür Fransa” ordusuna katılmıştı) da yardımıyla sürdürdü. Ayrıca bir İngiliz filosu, İtalyan deniz filosunu, Taranto’da (Kasım 1940) ve Yunanistan’da Matapan burnu açığında (Mart 1941), iki kez yenilgiye uğrattı.